Gewoon een dagje Nieuw Zeeland

Vandaag hadden we ons voorgenomen om het lekker relaxed te houden. Lekker uitgeslapen, kopje koffie, bakje fruit met muesli en heerlijk weer op het buiten terras. De tempratuur was perfect, heerlijk zonnetje en een koel briesje om het geheel nog aangenamer te maken. Het boek dat ik aan het lezen ben wordt steeds spannender en kwam in een twee strijd tussen kijken naar de natuur of nog een bladzijde lezen.

Een moment kreeg ik het gevoel dat het wel erg perfect is allemaal en wenste dat ik het zó altijd wel zou willen hebben. Direct merkte ik heel duidelijk hoe onmogelijk het is om zo’n beeld, gedachte of gevoel vast te kunnen houden. Omdat ik nu in basis heel relaxed ben en verder met weinig bezig ben werd ik mij bewust van het “willen vasthouden van iets”, wat dat dan op dat moment ook is. Je bent dan niet meer in het moment het wat je op het moment beleeft gaat naar het onbewuste toe en ben je eigenlijk allen maar bezig met een ideale situatie te creëren waarin je eigenlijk al zit, … soort van bizar eigenlijk. Ook merkte dat ik dat eigenlijk heel vaak doe, vasthouden aan wat ik denk te beleven in het moment. Ik moest in mijn vuistje lachen dat ik wel eens zeg “Het moeilijkste wat de mens te leren heeft is los laten!”. Tja, …. Weten en doen zijn niet hetzelfde. Om hier nog ff op door te gaan (kan het ff niet laten). Loslaten ervaar ik eigenlijk altijd als een actie, zeg maar als in een werkwoord. Ik was mij bewust van iets wat ik wilde behouden en vertelde mijzelf dan,… Ruud laat los!. Op dat moment was ik dus bewust bezig met “vasthouden”. Nu kan ik zien dat “loslaten” meer een houding is, een soort “way of life” dat eigenlijk geen bewuste aandacht nodig heeft. Natuurlijk direct de frustratie dat ik dus nooit zal leren goed los te kunnen laten en zo te slagen voor mijn leven,… hahahahah heerlijk zo’n moeras .

Na deze filosofische gedachten losgelaten te hebben ( hehehe) was het toch al weer bijna middag en de hoogste tijd om er op uit te trekken. Nadat we onze tocht met Hone (Maori stamhoofd) hadden bevestigd voor morgen richting de ferry gegaan om de Bay of Islands over te steken en naar Paihia afgereisd (6km). In de plaatselijke VVV gekeken wat we zo al die middag konden doen. Uiteindelijk hebben we het relaxe gevoel kunnen vasthouden en zijn even gaan kijken naar Waitangi Treaty house waar destijds het verbond tussen de Engelse en de Marori was gesloten. Vanaf dat moment was Nieuw Zeeland een Engelse kolonie en het gevoel bekruipt mij dat het allemaal niet van harte is gegaan omdat er tot op de dag van vandaag on oneindigheid is tussen de twee volkeren.
Even een leuk weggentje gepakt langs de kust en terug naar Paihia voor koffie en bij de bibliotheek (gratis WIFI) onze mail opgehaald en een paar dingen geregeld met onze thuisbasis. We keken elkaar aan vonden het samen een prima moment om te kijken of we “thuis” nog zon op onze verranda hadden om nog een paar bladzijden te lezen. En zo is het gegaan!
Morgen op 07.30 AM uit de veren voor een tocht met Hone waarin hij ons gaan meenemen binnen de Maori cultuur van zijn stam. Ik zie ernaar uit.