En toch nog vissen op de open zee!

Om 05.30 uur ging de wekker vanmorgen en ja,.. bewust gezet. Vandaag gingen we vissen op zee! Bryan had even een ontbijtje in elkaar gedraaid en dat smaakte prima en voor ik het allemaal bewust meemaakte zaten we in de auto met de boot op de trailer richting Sandspit. Aangekomen op “The beach” hebben we de boot de zee ingereden en moesten nog even wachten de vriendin van Bryan. Even later voeren we met z’n vijven naar het open sop. De kans op regen was 40% en na het eerste uur hadden we zeker alle 40% gehad, het ging een paar keer flink te keer en met bakken kwam het uit de lucht. We konden gelukkig droog staan hoewel Ross (schoonzoon van Bryan) niet kon wachten en in de stromende regen de eerste hengel ingooide en met succes. Na 10 min was de eerste buit binnen en was de lunch zeker gesteld.

Na mate de regen ophield gingen er steeds meer hengels met aas het zeewater in om de vissen te verleiden om te happen. Hier en daar hadden we beet en sleepten we de ondermaatse vissen aan boord en weer over boord. Ross gaf zijn hengel aan mij en vertelde hoe ik het moest doen, 2 min later had ik een 42 cm Snapper aan de haak en ik moet zeggen, dat was best wel ff spannend. Tijdens het “gevecht” gierden de opmerkingen en suggesties van mij broer door mij heen, ..”niet de lijn laten vieren” en “altijd gelijkmatig indraaien” of “hou altijd de lijn op een lichte spanning anders kun je hem kwijt raken”. Ik moet zeggen dat het mij zeker heeft geholpen en het voelde of wij samen die snapper zijn vertrouwde omgeving lieten verlaten. Aan boord gehesen was het mooi te zien hoe deze vissers geroutineerd waren en ook echte jagers zijn. Haak eruit, op de plank en met een aardige precisie werd er een soort priem achter een vin geprikt, de staart moet dan even omhoog en dan zag je het laatste leven uit de vis verdwijnen. Tragisch en ook heel natuurlijk, … tja zo gaat dat.

We hadden koffie verdient en gingen even ergens aan wal bij een klein koffietentje die alleen bekend moet zijn voor lokale mensen, zo verscholen was het gesitueerd. Koffie op en hup weer aan boord voor een laatste rondje. We gingen vissen bij “Submarine Island”. Een stuk rots dat vanuit de juiste positie gezien sprekend op een onderzeeboot leek die aan de oppervlakte dreef. Huiswaarts gegaan met 150pk op onze kont en gaan!

Boot het water uit en thuis aangekomen werd de buit schoongemaakt. Voordat we weer in de auto zaten hebben we onze vangst mogen proeven met vers gebakken aardappelen,.. een soort “fish & chips” zeg maar. Erg lekker en ja, verse vis is gewoon opvallend lekker.
Mooie route gereden naar Russell aan “Bay of Islands”, zoals vele Kiwi’s hier zeggen, een erg mooi stukje van Nieuw Zeeland. We gaan het beleven.

Eerst even een paar boodschappen gedaan in Russell voordat we naar ons huisje zijn gegaan. Alles donker en niemand thuis,. Wat nu. Bellen,..geen gehoor. We wisten zeker dat we op de goede plek waren en toen we de moet hadden verzameld om maar gewoon het huisje te betreden en het ons eigen te maken kwam de huisbaas al aanzetten met een vriendelijk gezicht en de opmerking dat hij heel even naar het dorp was gegaan. Geen WiFi hier en alle rust, prachtige sterrenhemel (hoewel ik het nog steeds raar vindt dat de sterren zo anders staan hier) wat wil je nog meer, een glas wijn en een zak chips daar heb ik nu echt zin in!
Straks ff mij vader bellen omdat hij vandaag 75 jaar is geworden en ik heb mij suf gerekend hoe laat ik moet bellen zodat het voor hem een heel schappelijk moment is om de telefoon aan te nemen, hahahaha. Ik heb benieuwd of ik goed heb gerekend.