De Hollandse molen

Om 7 uur werden we wakker ge-sms-t door (Ienie) Minnie (Mouse) van Kapiti Island: onze excursie ging door het slechte weer en de ruwe zee niet door. We baalden er flink van, we hadden ons toch echt verheugd om een ontmoeting met een Kiwi.

Ook onze slaapaccommodatie was daarmee gecanceld. We hadden van Travel Essence wel een alternatief meegekregen, maar het leek ons beter om een dag een naar de volgende accommodatie te gaan. Daar konden we eerder terecht, bleek na een telefoontje maar dan konden we pas om 4 uur terecht. Dat leek ons geen probleem, we hadden ruim 300 km te overbruggen.

Rond half 10 stonden we gepakt en gezakt buiten bij het Museum Hotel en stapten in onze Ssang Yong –Karonda. Een stoer uitziende bak, het is dan ook een sportuitvoering. Stuur nog steeds rechts, maar nu weer met de richtingaanwijzers en ruitenwissersknop op de Hollandse plek. Om je nog meer in verwarring te brengen! Net gewend (min of meer) aan het één, moet je weer deels naar het ander dan ook niet meer in je systeem zit, want dat stuur zit nog steeds op de verkeerde plaats! Of is het om alvast weer te wennen aan autorijden in Holland? Ruud vindt het maar een wiebelbak met een automaat die niet snapt dat je sneller moet schakelen.

Na een uur of 2 komen we tot de conclusie dat we erg blij zijn dat we Wellington verlaten hebben en de rust van het platteland weer hebben opgezocht. Het is hier toch een stuk drukker op de weg dan op het Zuidereiland maar het is een verademing in vergelijking met de drukte van Wellington. Ik ben benieuwd wat dat allemaal wel weer gaan betekenen in de drukke randstad… Ik heb niet hoeven wennen aan de rust en ik kan me slecht aanpassen aan de drukte…

We komen door Foxtron, waar een Nederlandse molen staat. Een Nederlander heeft daar in 2000 een molen gebouwd met onderdelen van een molen uit Nederland. Tja, daar moet je toch even langs. En wat hebben ze daar: dropjes, DE-koffie, stroopwafels… oude Hollandse vissersliedjes op de achtergrond... We voelen ons helemaal thuis!? De molenaar (een Nieuw Zeelander) staat in de winkel zich te verbijten dat hij bij dit schitterende mooie (winderige) weer de molen niet kan laten draaien omdat hij op de winkel moet passen. Hij vertelt dat verderop in de straat ook nog een winkel is met een uitgebreider Hollands assortiment. Natuurlijk gaan we daar ook nog even naar toe en met een zakje drop van 25 stuks en tweeëneenhalve dollar armer staan we weer op straat. Het is het idee! Vooraf had ik niet bedacht dat ik trek had in drop, maar als je het dan ziet liggen…

Rond een uur of 1 stoppen we even in Wanganui om door het stadje te wandelen en een bakkie te doen. Een gezellig aandoende Victoria-street met leuke winkeltjes.

Verder op pad en langzamerhand wordt het weer echt rustig, we gaan de bergen in bij Upokongaro en Pipiriki (Ja, echt) komen uit in Raetihi waar we boodschappen doen voor het avondeten. We zitten aan de voet van het Tongariro National Park. De 65 km lange autorit door de bergen is wonderschoon. We komen bijna niemand tegen, de weg slingert zich langs de rivier verder. Voortdurende zien we koeien, schapen en geitjes wegschieten als de auto voorbij komt (die koeien dan weer niet). Af en toe regent het en de zon doet moeite om tevoorschijn te komen. Rond een uur of 5 is het nog maar 10 graden. De kou is nu toch echt wel aanwezig.

Bij de lodge aangekomen blijken we weer op een wondermooie plek te zitten. De stilte is heerlijk, de houtkachel brand gezellig en we blijken niet te kunnen koken in onze lodge. We passen er een mouw aan, de pasta kan bij Gayle op het vuur en de groente kan in de magnetron.
Het is inmiddels half9, gordijnen dicht, kou buiten, warmte binnen en plannen maken voor morgen. Eerst het weerbericht, dan ontbijten bij Gayle en dan weer op pad.