Lake Tekapo - Star Gazing

Vanmorgen om een uur of elf vertrokken richting het Zuid Westen. Een schitterende kronkel weggentjes (wow, was ik nu maar op de motor dacht ik soms) door de heuvels van Fairlie en een klein skigebied Burkes Pass. De loofbossen afgewisseld voor naaldhoutbomen kleuren prachtig Herfst en je voelt dat de Winter rustig aan zijn aankomst aankondigt.

Na zo’n anderhalf uur rijden komen we aan in Lake Tekapo. Dit bergmeer ligt op zo’n 700 meter boven de zeespiegel en het water heeft een heel mooie groen / blauwe kleur. Kleine mineraal deeltjes vanuit de bergen zijn door natuurlijke corrosie meegekomen met het smeltwater en zijn verantwoordelijk voor deze bijna magische kleur.

Ons nieuwe verblijf snel gevonden en na een half uurtje zaten we in een werkelijk pittoresk Engels hutje, alles kneuterig compleet met bloementjes behang en matching lampenkapjes. Het hutje was een concept op zich en geheel in stijl behouden gebleven. Ik heb mij laten vertellen dat dit één van een eerste twee huisjes was in Lake Tekapo naast het bekende kerkje “The Good Shephard” wat de toeristische trekpleister is.

Na bijgekomen te zijn van alle eerste indrukken hebben eerst maar eens in stijl een lunch in elkaar gedraaid met heuse “toast and tea”. Op de achtergrond heel oude Jazz wat een heerlijke sfeer gaf. De tijd stond gewoon even stil.

Bij de receptie kregen we een bon voor gratis koffie in te wisselen bij het “Astro Cafe” op Mount John. Op deze berg was ook het observatorium gepositioneerd waar wij later die avond de sterren zouden “najagen” zoals beschreven, spannend! Tja, even terug komen op die gratis koffie,…ongelooflijk lekkere koffie! Goddelijk zelfs, deze mooi opgemaakte koffie met sterren van chocolade poeder, misschien Goddelijk omdat we zo hoog zaten (1030 mtr), wie weet.

Het uitzicht vanaf Mount John was overweldigend als je even de tijd nam om dit op je in te later werken. Natuurlijk proberen vast te leggen op foto met de wetenschap dat “the real thing” niet te vangen is op de gevoelige plaat. Wel verschillende keren tegen elkaar gezegd hoe blij we zijn met ons nieuwe foto toestel!

Thuis weer aangekomen en Mariëlle ging nog even haar verhaal afschrijven en ik de keuken in om een groenten omelet te maken. Lekker buiten gegeten met een trui aan en turend over Lake Tekapo en ons voorbereiden op “The Star Gazing”. Helaas hadden we hoge sluier bewolking dus de Hemel was niet helder.

In het donker naar het startpunt gewandeld waar we erg vriendelijk werden ontvangen door van die echte liefhebbers van het heelal. We konden dikke jassen meekrijgen omdat het op die hoogte best heel koud kan zijn en er altijd wel een stevig windje stond, dat laatste viel erg mee die avond. Om een uur of kwart voor negen gingen we per minibus richting te top. Het laatste stuk heeft de chauffeur op stadslicht na alle verlichting gedoofd zodat deze lichtvervuiling geen invloed kon hebben op de metingen die gedaan werden door de astronomen.

Op de top van Mount John werden we verdeeld in twee groepjes, één Engels en één Japans. Met onze “red lights” in onze hand (deze kregen we in het dorp) baande we ons een weg richting het observatorium. We kregen een erg leuke en begrijpbare uitleg over de Zuid sterrenhemel ondersteund door een soort hand laser. Hiermee konden ze in de hemel in schijnen en zo de sterren en andere interessante stelsels aanwijzer, ik kreeg een beetje het gevoel om aangeland te zijn in StarWars :)

We hebben verschillende sterren combinaties bekeken zoals de The Southern Cross, The Clouds of Magellan, Globular Clusters en The Juwel Box. Er stonden verschillende sterrenkijker opgesteld die door een paar nummers in te toetsten automatisch op de correcte positie werden gezet, indrukwekkend! Zelf vond ik het heel leuk om “Orions Belt” te herkennen die inderdaad hier op z’n kop staat vergeleken bij ons op het Noorden halfrond.

Vervolgens een best ingewikkelde snelcursus “How to find a new Earth”. We mochten (omdat het niet helder genoeg was) even achter de schermen kijken hoe de mannen bezig zijn om het heelal af te struinen naar afwijkingen tussen sterren om op die manier allerlei analyses te maken, “rocket science” is er niets bij. Helemaal trots vertelde de gidsen dat de grootste ontdekking tot nu toe “The free floating planet” was natruurlijk!! Yup, tuurlijk 

Terug met beide benen op aarde, kopje thee en dromen van de sterren die dansen in het grote zwarte niets.