Warkworth,.... been there, done that!

Na het ochtend krieken aan de ontbijttafel en met de mevrouw van de ontbijten bijgepraat over Nieuw Zeeland en waar het allemaal mooi is enzo . Mar heeft even in het ochtendzonnetje mijn baard bijgeknipt omdat je nu eenmaal ook een langere baard moet bijhouden en zo waren we weer klaar voor de nieuwe dag die voor ons lag.

We hadden een aardig plan voor deze dag maar het weer heeft ons plan doen aanpassen gedurende onze tocht door het landgoed van Warkworth. Zoals het gisteren 23 graden was op het hoogtepunt zo was het in de ochtend “gewoon” warm en moesten de raampjes open, in de binnenspiegel van de auto konden we zien dat we binnenkort ingehaald zouden worden door een regenwolk en hierop besloten we erst maar met de auto de omgeving te gaan verkennen voordat we ons in de wandelschoenen zetten.

Via Warkworth richting Matakana en hierna via gravelweggentjes naar Pakiri, Leigh en na het opklaren van de lucht begonnen aan een wandeltocht het natuurpark van Tawharanui. Dit park is volledig afgesloten voor “roofdieren” (dat zijn hier in NZ ratten, katten, marters en fretten). Hierdoor kan er een mooie diverse vogel populatie in stand worden gehouden en zo gaf één van de lokale biologen aan uniek is voor Nieuw Zeeland. Overal hoorde je dan ook verschillende klanken uitkramen door de meest uiteenlopende vogelsoorten. Eerlijkheid bied mij te zeggen dat we er niet veel hebben gezien, nog in de gaten hadden welke vogeltje welk geluid had gemaakt. Van de bioloog namen we dan ook direct aan dat het een bijzondere plek was om hier te wandelen en tja,… dan klinken die vogeltjes toch mooier als je weet dat het uniek is.

Een prachtige wandeling gemaakt waar je zoals zo vaak niemand tegenkomt en zeggen dan tegen elkaar dat we blij zijn niet in het hoogseizoen hier te zijn. Je kon namelijk wel zien dat het gebied was ingericht op veel meer mensen. Heuveltje op (flink in de benen) en heuveltje af liepen we door het weiland langs de kust en konden mooi de verschillende eilanden in de zee zien liggen. In onze ooghoeken zagen we wel een regenwolk aankomen en na een kwartiertje hebben we toch maar onze route aangepast omdat deze donkere wolk wel erg dichtbij kwam. Nog geen 2 minuten later stonden we onder een afdakje onze regenjassen aan te trekken want het viel er wel erg losjes uit. En hoe snel de regen komt gaat deze ook weer dus even later liepen we op het strand de laatste waterdruppels te ontwijken.

Nadat we weer bij de auto waren aangekomen zagen we pas goed hoe lekker vies we hem hadden gemaakt om de weg naar dit park toe, tha onze “nep” 4x4 doet het prima hoewel de automaat niet erg geschikt is voor het heuvelachtige gebied hier in Nieuw Zeeland (en hij zuipt brandstof ). Op de weg terug (na de regenbui) hebben we onze nep 4x4 nog even extra vies gemaakt door alle plassen en kuiltjes te pakken,….heerlijk!

Toen,..tijd voor koffie! In het dropje Matakana neergestreken bij “The black dog” en even relaxen met koffie en een paar hoofdstukken lezen in mijn boek dat al aardig spannend begint te worden en ik eigenlijk wil blijven doorlezen. Dan even een plan maken voor de rest van de dag, het is inmiddels 14.00 en wat gaan we doen, naar onze lodge of naar Warkworth om een vorkje te prikken bij “SHARK BAY” het café dat ons is aangeraden. Iets drinken in Warkworth, lezen en daarna ff eten is het geworden.

Bryan, (onze landlord) heeft net bevestigd dat we morgen mee gaan op de boot om te gaan vissen in Kawau Bay (voor Warkworth bij Sandspit). Om 06.00 moet we klaar staan voor koffie en een boterham en dan gaan we met zijn jongste dochter en schoonzoon de hengels uitgooien in de grote zee. Het idee is dat we “snappers” gaan vangen en Bryan heeft goede hoop dat we beet zullen krijgen. Het weer lijkt goed en als het minder wordt zijn we ook zo weer aan wal. Komt mijn wens om in Nieuw Zeeland te vissen toch nog in vervulling,…ik ben benieuwd.