Van de regen in de drup

Vanochtend werden we om 8 uur wakker met miezer. Ontbijtje binnen en om half 10 in de auto op weg naar Roturoa. Onderweg hadden we nog veel ‘bekijk’plannen. Eerst naar Hastings om te tanken. We tanken euro 91 en de literprijs ligt tussen de 2 euro 5 en 2 euro 39. Het is dus handig om op de goede plek te tanken. Onze auto voor het Noordereiland ‘slurpt’, dus daarmee is het dubbel handig om de goede plek uit te zoeken. In Hastings had ik 2 euro 7 gespot, dus daar hebben we getankt.

Eerst naar Taupo en Lake Taupo, zo’n 2 uur verder. De weg er naar toe was bergachtig en weer erg mooi. Jammer genoeg miezerde het en hing er een grote wolkendek boven het meer. Dat geeft de boel toch een wat trieste en bedompte sfeer. Maar we laten de pret niet drukken. Natuurlijk even een bakkie koffie, in Cafe Replete. Dat was het advies wat we van Van gekregen hadden. Dan doe je dat natuurlijk. De koffie was er inderdaad lekker.
Daarna op bezoek bij de Huka Falls, deze watervallen zijn niet zo zeer hoog als wel dat er per seconde 200.000 liter water naar beneden. En de kracht hiervan was heel erg goed te zien. Bijzonder indrukwekkend. Dat herinnert me weer aan de ontzettende kracht van water en dat je daar erg veel eerbied voor moet hebben. Van water win je het uiteindelijk niet.

Verder door naar de Hidden Valley in Orakei Korako. Inmiddels plenst het en we moeten 34 dollar betalen om naar de overkant van het water gebracht te worden om daar modderpoelen, caves en geisers te zien. We hebben het er niet voor over, zeker niet in dit plensweer. De foto’s die er hangen zijn erg mooi, maar die zijn vooral mooi omdat de zon schijnt. In deze regio zijn meer modderpoelen, caves en geisers te zien, dus we gokken op een volgende gelegenheid.

We gaan verder naar Waikite. Ook hier is het weer betalen en ook nu gaan we het park niet binnen. Morgen eens even met de eigenaar van de cottage overleggen waar we het beste naar toe kunnen gaan.
We zien wel de modderpoelen, de pruttelpotten van Waiotapu. Het blijft fascinerend om dit te zien. Van die dikke klei die zo omhoog geduwd wordt.

De regen blijft in een wat heftigere of minder heftige vorm naar beneden vallen. We besluiten door te rijden naar Roturoa, boodschappen te doen en door te rijden naar onze lodge aan Lake Tarawera. Daar aangekomen blijkt dat de eigenaresse niet van onze boeking weet, ze had ons niet verwacht. We mogen wel binnen komen en we ‘komen er wel uit’. Ze kent Travel Essence, onze reisorganisatie heel goed. Wat er precies mis gegaan is wordt ons niet helemaal duidelijk, maar ze biedt ons een studio aan in plaats van een lodge. Die moet ze dan nog wel even schoon maken, maar daarna kunnen we er in. We kunnen in haar huis, met een glas wijn en wat erbij wachten totdat zij de studio heeft opgeknapt. Dat willen we wel en een uur later kunnen we alsnog onze benen strekken in de studio.

De voorspellingen voor het weer voor morgen zijn beter. Op dit moment plenst het nog steeds. Morgen kunnen we met haar overleggen over de beste opties om te doen als we weten wat de weersvoorspellingen precies zijn.

De eigenaresse heeft veel Maori-afkomst, dat blijkt uit haar verhalen. Het is ook bijzonder te merken dat de thema’s waar zijn mee bezig is (scheiden afval, gebruik auto, hergebruik van materialen, etc) zo vergelijkbaar zijn met zoals wij die kennen.