De hoofdstad in al zijn dagelijkse dingen

Vanmorgen in de kamer ontbeten met een appeltje, muesli en yoghurt. Het was een beetje rommelen omdat een hotelkamer nu eenmaal niet is ingericht op kamperen. Het zonnetje scheen en de voorspellingen waren goed voor deze dag.

Eerste stop was het informatie centrum om na te gaan hoe wij het beste deze drie dagen in Wellington zouden kunnen besteden. Als eerste zijn we naar de “cable train” gegaan die tegen een heuvel aankroop met aan het einde een mooi uitzicht over de stad. Vervolgens via een erg mooie wandeltocht door de “botanische tuinen” weer terug in de stad uit te komen. Tijdens de wandeltocht zijn we nog door een rozenpark gekomen en een verlaten begraafplaats waar “bekende” Nieuw Zeelanders lagen die geholpen hebben het land en cultuur op te bouwen. Wel een beetje vergaande glorie en een opknapbuurt is geen overbodige luxe daar.

Door de winkelstraat geslenterd met een half oog op zoek naar een kapper. Even een paar opvallende dingen hier in Nieuw Zeeland.
De mensen kleden zich met de mode van zo’n 20 jaar geleden. De kou kunnen deze “kiwi’s” erg goed weerstaan, als wij een trui en jas aan hebben lopen ze hier gewoon in korte broek met een overhemdje met korte mouwen. Hoewel ze hier links rijden is het onduidelijk welke “regel” er is om in een winkelstraat te lopen, hier lijkt geen enkele orde in te heersen. De keuze uit automerken en/of types lijkt erg beperkt hier in Nieuw Zeeland, je ziet echt overal dezelfde karretjes rijden. Als je bij een voetgangersoversteekplaats staat en je mag over dan hoor je een vreemde toon als het krijsen van een inheemse vogel die je nog eens duidelijk maakt dat je over mag steken.

De vrachtwagens zijn hier groot en “kijken boos” . Het zijn van die trucks uit Amerikaanse films en vraag mij af hoe zij al die slingerweggentjes doorkruisen, ..goede chauffeurs hebben ze hier blijkbaar ook.
Na deze feiten gememoreerd te hebben zijn we opzoek gegaan naar de “Ticket-service”. Als je in Nieuw Zeeland ben moet je natuurlijk naar de rugby en vanavond was er een wedstrijd tussen de “HURRICANES” uit Wellington en de “REDS” uit Queenstown. Wij waren natuurlijk voor Wellington en kochten kaartjes voor onze club!

Eerst nog even een paar hapjes gehaald bij de supermarkt en om even over half zeven zijn we richting het stadion gaan lopen. Naarmate we dichterbij kwamen werd het drukker en je vraagt je dan af waar iedereen opeens vandaan komt. Met z’n allen het mooie grote station in en onze stoelen opgezocht zaten wij daar tussen de trouwe fans van de HURRICANES uit “windy Wellington”. Voor de match waren de spelers op het veld aan het warm draaien en er gebeurde van alles, veel te zien en te beleven. Na de aftrap hebben we twee maal 40 minuten zitten kijken naar mannen die tegen elkaar aan knalden en rugby ballen die alle kanten werden op geschoten behalve richting de achterlijn, het zal wel goed zijn omdat het publiek hierop vaak positief reageerden. In grove lijnen begrepen wij wel wat de bedoeling was en soms keken wij elkaar aan en dachten,..was dat nu goed? Al met al erg leuk om daar bij te zijn en of je wil of niet, je wordt toch een beetje fan.

Na de wedstijd ging de massa met goede zin richting de stad want we hadden die rooie ingemaakt met 35 – 21. Hoe opeens de mensen zich verzamelden bij de aanvang van de wedstrijd zo ook verdween iedereen weer onder de volle maan die boven Wellington te zien was. Na een nachtelijke wandeling kwamen wij voldaan bij het hotel en sliepen wij de nacht door tot de ochtendgloren.