Art deco in Napier

In Nederland is het vandaag dodenherdenking. Die herdenking hebben wij al met ANZAC (25 april) gehad. Morgen het feest van de bevrijding, dat kennen ze hier dan weer niet.

Vandaag uitgeslapen tot half 10. De gebruikelijke dagopstartzaken: ontbijten, opruimen en definitief maken wat we gaan doen. Napier dus. We komen in Napier aan om 12 uur. De zon was ons wederom goed gezind, blauwe lucht, met hier en daar wat sluierbewolking. Eerst maar even naar de VVV: wat is er te doen en hoe komen we daar. Vandaag moest ik voor het eerst betalen voor het toilet en wel 20 cent (minus 1/3 om te rekenen naar de euro). Overal in Nieuw Zeeland kom je toiletten tegen. In the middle of nowhere of in een dorp of bij een kerk. Allemaal gratis en meestal erg schoon. Maar de natuur zelf is altijd nog de beste plek!

Gisteravond kwamen we twee kakkerlakken tegen in huis. Ruud is op jacht geweest met een bekertje en een papiertje en heeft de heren (of dames) buiten gezet. Ik heb er maar niet te veel over nagedacht. Midden in de nacht moest ik mijn bed uit en op mijn slippers naar de douche en krak, op een beestje. Vanochtend bleek het een kevertje te zijn geweest. Ja, dat krijg je als je in zo’n cottage zit midden in de bossen. Toch heb ik goed geslapen…

Oke, terug naar de VVV in Napier. We kregen het advies om een paar straten in het centrum door te lopen om daar de Art Deco sfeer op te doen en we konden in het Art Deco Centrum een film bekijken die ons wijzer kon maken over de stad en Art Deco. Dat hebben we dan ook gedaan, die film bekeken. En wat we al wisten uit de boekjes werd hier ook verteld. Op 3 februari 1931 is er een aardbeving geweest in dit deel van Nieuw Zeeland, waarvan een episch centrum een aantal kilometer boven Napier lag. Een deel van Napier is 2 meter omhoog geschoven, waardoor het stenen gebouwen zijn ingestort en door de brand die daarna ontstond gingen ook alle houten gebouwen in vlammen op. In de weken na de aardbeving besloot de NZ-regering om de stad te herbouwen in de Art Deco stijl die in die tijd populair was. En zo gebeurde.

Als je door het stadje loopt zie je inderdaad de Art Deco stijl, al is het in een wat sobere vorm. Logisch natuurlijk, want in zo’n periode van herbouw heb je geen tijd om alles gedetailleerd en in overvloed te doen. Het gaat er om dat er weer huizen komen en niet zozeer dat het ontzettend mooi is. Toch ademt het stadje een gezellige sfeer uit. Je moet vooral naar de bouwen boven de winkelramen en –deuren kijken, want daar komt de stijl het beste tot uitdrukking. We zijn koffie gaan drinken bij restaurant Mister D. (op advies van Van), een NZ Award winner. De hadden er heerlijke zelfgebakken donuts met custard. In Napier kwamen we overigens Van en Linda nog tegen. Zelfs hier kennen we mensen!

Daarna nog even naar de Bluff Hill Lookout over de haven van Napier en langs de boulevard richting het National Tobacco Museum, ook in Art Deco stijl. Tja en dat was dan zo’n beetje Napier.

Op weg terug nog richting Cape Kidnappers, dat zijn een paar steile kliffen die uit de zee steken. Kapitein Cook heeft de kaap deze naam gegeven. Vanuit de verte hebben we de kliffen gezien, we hadden 3 uur lopen voor de boeg om er precies te komen en het getij moest dan ook nog gunstig zijn. Ee zit hier ook een jan-van-genten kolonie, maar dat hebben we dus allemaal niet gezien.
Terug bij de cottage een plan gemaakt voor morgen, dan gaan we naar Roturoa-area: de pruttelpotten, geisers en rott-eieren geuren. IJsland in het klein.

Nu gaan we aan de Yams, de rode zoete aardappel. Gevonden in de winkel en ik ben benieuwd. Kok Ruud heeft een stoofschotel in de over bedacht.