Bruce Bay naar Greymouth

Vanochtend om 7 uur intervisie met de jongens. Gisteravond bedacht ik me ineens dat we vanochtend de afspraak hadden. Zij om 9 uur ’s avonds, ik om 7 uur ’s ochtends. Iedereen in huis nog in ruste en ik via de skype aan de intervisie (van mijn opleiding). Grappig. Zat ik daar met mijn duffe kop…

Half 9 ontbijt. Iedereen was weer aan het ontbijt. De Amerikanen vertrokken ook naar een andere plek. Afscheid genomen en op pad.
De gletsjers Fox Glacier en Franz Josef hadden we nog niet gezien. Twee gletsjers die een paar kilometer van het subtropisch oerwoud (relatief warm en vochtig) tot stilstand komen. Dat komt doordat de hoogteverschillen groot zijn en de temperatuurverschillen behoorlijk verschillend zijn.

Eerst naar Fox. Een half uur rijden van Bruce Bay vandaan. Uitgestapt bij een parkeerplaats waar alle andere bezoekers ook staan. Een eindje gelopen naar de voet van de Fox… Maar Fox was alleen maar in de verte ergens te zien… Beetje tegenvaller dus. We konden ook nog met een gids de Fox op, maar dat hebben we niet gedaan.

Toen naar Franz. Daar weer dezelfde riedel. Naar een parkeerplaats waar alle andere bewonderaars ook te vinden waren. En wie kwamen we daar tegen: de Amerikanen. Zij gingen de 1,5 uur wandeling naar de voet van Franz doen. Wij hebben besloten dat niet te doen.
We zijn naar het dorpje gegaan. Daar had een bevriend stel van Patty en John een zaak in oa. Bluestone, de steen die Ruud gisteren gevonden had. We konden daar aangeven dat we via Patty en John bij hen binnen kwamen en dat we advies wilden over de stone.

De steen kon doormidden gezaagd worden , in een aantal plakken gezaagd of je kon er een ‘voelsteen’ van maken. Hem heel laten, glad maken en polijsten en dan ergens neerleggen waar mensen hem in de hand kunnen pakken. Ruud heeft besloten dat laatste te doen. Zij konden hem daar polijsten, dus dat was de optie. Ruud kon ook zelf het polijsten op zich nemen en door het betalen van 10 dollar (7 euro) kon hij gebruik maken van de machines die er stonden en kreeg hij advies wat en hoe te doen. Een uur later had Ruud een mooie gepolijste handsteen. Hij is er blij mee!

Inmiddels was het 14 uur. Door naar Hokatika. Daar konden we in een grote supermarkt onze boodschappen doen voor de komende 2 dagen, want we zijn weer zelfvoorzienend en in de omgeving waar wij naar toe gingen was verder geen winkel te bekennen. Tank vol met benzine en op naar Greymouth. Een cottage aan de kust, vlak bij de Pancake Rocks. En inderdaad, het huisje staat min of meer óp de beach. Het huisje heet Bach (spreek uit Batch van bachelor) on the Beach: de vrijgezel op het strand. En zo is het huisje ook wel, gezellig maar een beetje smoezelig. Schoon bed, dat wel. Een open haard heeft het, dat maakt heel veel goed.

En omdat we gepland hebben morgen naar de Pancake Rocks te gaan hebben we vanavond pannenkoeken gegeten. Tja.
We waren nog niet binnen of de telefoon ging en Lynne belde om te checken of we er al waren. Dat waren we dus, we namen de telefoon immers op…

De weersberichten voor morgen waren nogal regen- en stormachtig. En ja, dat weten we inmiddels, de wind blaast om het huis en je voelt het huis af te toe trillen. Ach, het staat er al jaren en zal deze storm ook wel doorstaan. Dat heb ik in mijn hoofd maar zo besloten… Het heeft ook wel wat om met deze storm zo dicht aan zeer te zitten.
Buiten zien we nu natuurlijk niks, want het is donker. Wil ook geloof ik niet precíes weten hoe de zeer er uit ziet… Mijn gevoel is het niet helemaal eens met mijn verstand…
Eens zien hoe (on)rustig we de nacht doorkomen.